Çocukluğum diyorum ya hani: o benim dünyam (dı) aslında. Gülmeyi unutan ailem gibi koşuyorum sokaklarımda. Cebimde misketlerin şıkırtısı, çınlayan ayak seslerim. Uzaktan gelen baloncuyu seyre dalıyorum. Renkli, parlak, büyük balonlar.. Gökyüzü kadar özgür müsünüz ve bulutlar kadar sonsuz mu ? Yarınlarım kapıda be liyor şimdi. Ne dersiniz ? Bir balon hayatıma glümseme katmaya yeter mi ?