Yorgunluga yenik dü$mü$ bedenimle birlikte

kollarım

Hâlâ üç – be$ tuglanın pe$inde..

Güne$in dogmu$ olması pek fazla anlam

İfade etmiyor benim için..

Koskaca bir gün defalarca “mala” sallamak dı$ında!

İ$çiyim ben, ak$am evime,

Toz - toprak kokan ekmekler götüren i$çi..

Yahutta,

Emeginin, alın terinin kar$ılıgını alamayan i$çiyim..

Çocugumun, “baban?” sorusuna,

Utanarak, çekinerek, kızararak cevap verdigi i$çiyim..

Gömlegi solmu$,

Pantalonun cebi delik,

Ayakkabısının yırtık,

Bakı$ları ihtiyar ve durgun olan i$çiyim..

Kir – pas içinde kalırım hergün,

Yinede insanlara “temiz” yakla$ırım,

Bütün kötü ve garipsi duygulardan arınarak!

Lakin(!)

Sokaga baktıgımda birçok eser görürüm,

Yüreklerine “ta$tan duvarlar” örmü$ insanlar!

Sevgiden, payla$ımdan yoksun,

Sistemin, paranın esiri olmu$,

Betondan farksız insanlar..

Onlar esaretleriyle, sahte duygularıyla övüne dursun,

Ben yoksullugumda hükümdarım..

Çünkü,

Ben i$çiyim insanlardan “farklı” olan i$çi..

Er$an Che!

21.08.09 / İSTANBUL